Prvi koraci američkog fudbala u Kragujevcu načinjeni su oktobra 2002. godine, kada se grupa zaljubljenika u ovaj sport, inspirisana prenosima NFL-a na Trećem kanalu RTS-a, okupila da se u njemu oproba.
Zalaganjem Aleksandra Ćirića i Mladena Pavlovića sve to je prešlo na viši nivo, sredinom avgusta 2003, kada je klub i zvanično registrovan. Tada se došlo na ideju da se klub nazove Divlji veprovi (Wild Boars), po životinji koja je simbol našeg grada.
Prethodno je klub odigrao i prvu utakmicu američkog fudbala u Srbiji, 22. marta 2003. godine, pred oko 500 gledalaca na stadionu kragujevačkog Fudbalskog kluba Jadran, gde je savladao beogradske Vukove, rezultatom 15:14.
U godini osnivanja, ekipu od oko 40 igrača trenirao je Vujica Samailović, a u tom peiodu Veprovi su odigrali još dve utakmice. Najpre su, pred više od 800 gledalaca, na stadionu FK Sušica, savladali Sirmirium Legionare (45:38), a potom su na istom mestu koplja položili i Niš Steeds-i – 47:0.
Osnivačka skupština Saveza američkog fudbala Srbije (SAFS) održana je 26. oktobra.2003, a prisustvovali su članovi svih sedam zvanično registrovanih klubova u Srbiji: Legionaries (Sremska Mitrovica), Dukes (Novi Sad), Blue Dragons i Vukovi (Beograd), Outlaws (Požarevac), Steeds (Niš) i naravno Wild Boars.
Na istorijskom sastanku Upravnog odbora SAFS-a, održanom 7. februara naredne godine, donete su značajne odluke, među kojima i dogovor o početku lige bez opreme, po NCAA pravilima, pošto u to vreme nijedan srpski klub nije imao opremu.
Prva zvanična utakmica američkog fudbala u Srbiji, odirana je 12. aprila 2004. godine, na stadionu FK Šumadija, gde su Wild Boars-i, pred oko 500 gledalaca, u meču prvog kola SAFS lige savladali ekipu Niša rezultatom 30:6. Sedam meseci kasnije, 8. novembra, na stadionu „Čika Dača“ odigrano je prvo finale, a Veprovi su, po kiši, pred oko 2.500 gledalaca, savladali Vukove sa 21:6 i tako postali vlasnici prvog šampionskog pehara.
Sledeće godine igralo se Kup takmičenje, a Veprovi su furiozno stigli do finala, savladavši sa nulom sve protivnike osim niških Steedsa. Međutim, u Nišu su Kragujevčani upisali najubedljiviju pobedu u istoriji – 102:6. Ipak, te godine Veprovi nisu osvojili trofej, jer su u finalu, nakon serije od 11 pobeda, doživeli prvi poraz od osnivanja i to od Vukova, na stadionu FK Obilić – 20:7 .
Nedugo zatim stigla je i oprema u Kragujevac, pa je 2006. godine odigrana prva sezone sa opremom, u SELAF ligi (South-eastern League of American Football), u kojoj su, pored domaćih klubova, učestvovali i Silverhawks-i iz Ljubljane. Kragujevčani su ligaški deo završili sa skorom 7-2, a u finalu su se revanširali Vukovima za poraz u Kupu prethodne sezone – 20:7, na stadionu FK Radnički na Novom Beogradu, pred oko 2.000 navijača.
Potom je usledila smena generacija u sezoni 2007, koja je bila najlošija u klupskoj istoriji. Naime, Veprovi su u predsezoni savladali beogradske Zmajeve, ali su pozom zabeležili svih sedam poraza u CEFL-u (Central European Football League).
Wild Boars-i se trijumfalno vraćaju u 2008. godini, kada su prvi put angažovali igrača iz Amerike, kvoterbeka Stena Bedvela. Sa skorom 8-1 osvajaju novu titulu, savladavši u finalu Beogradske Vukove, rezultatom 39:33.
U sezoni 2009 Veprovi su se još ubedljivije prošetali kroz ligu i sa skorom 9-0 odbranili titulu. U finalu su ubedljivo savladali beogradske Plave zmajeve, rezultatom 67:33. Ovu sezonu obeležio je i debitantski nastip u evropskim takmičenjima pod okriljem EFAF-a (Evropska federacija američkog fudbala), gde su u Čelendž kupu stigli do polufinala, ali zbog neodobravanja viza nisu mogli da otputuju u Mađarsku.
I sezonu 2010 Veprovi su završili bez poraza u domaćem šampionatu. Petu titulu prvaka Srbije overili su pobedom u finalu nad čačanskim Anđeoskim ratnicima – 69:26. Posle uspešnog nastupa u Čelendž kupu, Kragujevčani su se u ovoj sezoni oprobali u EFAF Kupu, u kojem su najpre poraženi od švajcarskih Kalanda Bronkosa, kasnijeg osvajača ovog takmičenja i prvaka Evrope iz 2012, a potom su savladali rimske Lacio Marince. Dobre igre na domaćoj i međunarodnoj sceni donele su Veprovima plasman na 17. poziciju na listi najboljih klubova u Evropi, što je bio prvi put da se neki srpski tim nađe na EFAF-ovoj listi TOP 20 timova.
I pored toga što nisu osvojili titulu u sezoni 2011, Veprovi su napravili najveći klupski uspeh u istorji ovog sporta u Srbiji, plasmanom u finale EFAF Kupa. Kragujevčanima nije smetalo ni to što su sve utakmice u ovom takmičenju igrali kao gosti, prevalivši autobusom više od 10.000 kilometara. Najpre su do nogu potukli favorizovanu legiju stranaca, Cineplexx Blue Devils-e iz Hohenemsa, na zapadu Austrije (51:7), potom su u polufinalu pali i Black Panthers-i iz Tonona, francuskog gradića na obali Ženevskog jezera (34:22), da bi u finalu bili zaustavljeni od London Blitz-a (29:7), u meču u kom su bili lišeni pomoći „pocrvenelog“ Amerikanca Brajana Pejtona, a na samom susretu povredio se i kvoterbek Sten Bedvel. Wild Boars-i su se prošetali kroz Superligu, zabeleživši svih osam pobeda, ali su u finalu, bez povređenog kvoterbeka Bedvela, poraženi od Vukova – 36:51. Veprovi su nakon te sezone zauzeli 10. mesto na TOP 10 listi evropskih timova.
Sezonu 2012. Veprovi su završili sa sedam pobeda i dva poraza – oba od Vukova. Finale na Adi bilo je jedno od najuzbudljivijih u istoriji Serbian Bowl-a. Veprovi su na poluvremenu vodili sa 24:21, ali su domaći na kraju slavili sa 35:24.]
U sezoni 2013 Kragujevac je bio treći u regularnom delu (5-2), ali se u polufinalu revanširao Vojvodama u Novom Sadu za poraz iz poslednjeg kola i izborio još jedan prolaz u Serbian Bowl. Međutim, u finalu koje je ujedno bilo i CEFL Bowl, jer su prethodno ova dva tima bila prvoplasirana u regularnom delu, bolji su bili beogradski SBB Vukovi.
Veprovi su do vicešampionskog naslova došli i u sezoni 2014. Ovoga puta pružili su znatno jači otpor Vukovima, čak i vodili u prvoj četvrtini, ali nisu uspeli da se dokopaju titule, pošto je „čopor“ na kraju slavio sa 27:17. U regularnom delu CEFL-a Veprovi, Vukovi i Ljubljana Silverhawksi su bili izjednačeni sa skorom 4-2, ali su zbog slabijeg poen količnika Kragujevčani ostali bez finala.
- 2015. sezona, praćena brojnim pehovima, bila je jedna od najturbulentnijih u istoriji Šumadinaca. Ipak, uspeli su da se domognu trećeg uzastopnog polufinala sa Dukesima, ali su u uzbudljivom duelu Novosađani na kraju bili uspešniji (21:14), a potom osvojili i prvu titulu.
- 2016. godina donela je brojne promene. Kako je sezona odmicala Wild Boarsi su bivali sve bolji i na kraju se zasluženo vratili na tron, ubedljivom pobedom nad Vukovima u Beogradu – 53:29. Fenomenalne partije vratile su ih među evropsku elitu, pa su posle par sezona pauze ponovo završili na listi TOP 20 najboljih klubova starog kontinenta, ovoga puta na 18. poziciji.
Sezona 2017. bila je možda i najuspešnija u klupskoj istoriji. Do odbrane šampionskog naslova i sedmog pehara u klupskim vitrinama, Veprovi su došli na sjajan način. Najpre su bili perfektni u regularnom delu sezone (7-0), da bi zatim u polufinalu pregazili Inđija Indianse (50:3), a zatim nadigrali i novosadske Dukese (24:16) u prelepom ambijentu stadiona „Čika Dača“. Izuzetno uspešni bili su i na internacionalnoj sceni, gde su porazili dobro pojačane turske Koč Ramse (21:14), a zatim i mađarske Budapest Cowbellse (50:15) i tako ispred Vukova otišli u finale. U CEFL Bowlu su bili na najvećem ispitu u istoriji srpskog klupskog američkog fudbala i, uprkos tome što su morali da se zadovolje nazivom vicešampiona, nisu se obrukali, protiv jednog od najuspešnijih i najbogatijih evropskih klubova, Swarco Raidersa, trostrukog prvaka Evrope, na prelepom stadionu „Tivoli“ u Insbruku. Sredinom sezone Veprovi su bili 11. na listi TOP 20 timova Evrope, ali su posle poraza od Austrijanaca godinu okončali na 16. poziciji.